ภาพยนตร์ “ทริป” ถือเป็นแฟรนไชส์ภาพยนตร์เพียงเรื่องเดียวที่สําคัญ
นี่เป็นส่วนใหญ่เพราะภาพยนตร์เองไม่ต้องกังวลกับการเป็นภาพประเภทที่ “สําคัญ” มีภาพยนตร์สามเรื่องดังกล่าวจนถึงตอนนี้ทั้งหมดกํากับโดย Michael Winterbottom และทั้งหมดสับลงจากมินิซีรีส์เกี่ยวกับความยาวประมาณสองเท่าของคุณสมบัติและนักแสดงตลกทุกคนนําแสดงโดยสตีฟคูแกนและร็อบไบรดอน ภาพยนตร์ซึ่งเริ่มต้นในปี 2010 ด้วย “The Trip” ที่ธรรมดาเพียงภาพคูแกนและไบรดอนเล่นตัวเองใช้เครื่องมือรอบ ๆ เว็บไซต์สุ่มตัวอย่างและร้านอาหารในประเทศอย่างเห็นได้ชัดสําหรับชิ้นหนังสือพิมพ์แปลกใหม่ ทั้งสองเวอร์ชั่นเล่นของตัวเองและเนื้อเรื่องที่แนบมาซึ่งไม่เคยมีจํานวนใดที่สําคัญเลยเป็นศูนย์กลางของความวิตกกังวลส่วนตัวและมืออาชีพของชายสองคน คูแกนเป็นทรัพย์สินที่ร้อนแรงระดับนานาชาติมากกว่าไบรดอน และมีอัตตาที่สูงเกินจริงเพื่อพิสูจน์ แต่เขายังมีอาการทางประสาทและไม่
ปลอดภัยเกี่ยวกับสถานะของกิจการมากกว่าไบรดอน แต่การเรียงลําดับของไปมานี้แน่นอนเป็นเพียงกาวเล่าเรื่องที่จะถือร่วมกันฉากที่ทั้งสองต้นแบบพยายามที่จะเอาชนะซึ่งกันและกันกับความประทับใจที่มีชื่อเสียงคู่แข่งที่เป็นที่น่าสังเกตและเฮฮาไม่เพียง แต่สําหรับระดับของความถูกต้อง แต่สําหรับปัญญากึ่งเสียดสีไร้สาระที่พวกเขาให้ผลผลิต สิ่งที่พวกเขาทําได้ดีที่สุดคือตัวอย่างในภาพยนตร์เรื่องที่สองในซีรีส์เรื่อง “The Trip To Italy” ของปี 2014 ซึ่งคูแกนและไบรดอนริฟฟ์ในภาพยนตร์เรื่อง “Dark Knight” โดยการวิเคราะห์การจัดส่งสองประเภทที่คริสเตียนเบลใช้ในพวกเขา – เป็นแบทแมนและบรูซเวย์น – และก้าวไปสู่การไม่ลงรอยกันของทอมฮาร์ดี้เบน และคดเคี้ยวขึ้นแน่นอนกับความประทับใจของพวกเขาไมเคิลเคน ระยะทางของคุณอาจแตกต่างกันไป แต่สําหรับฉันฉากนั้นเป็นแท่งวัดความฮา ค่อนข้างมากทุกครั้งที่ฉันดูมันฉันเกือบจะหายใจเร็วด้วยเสียงหัวเราะเมื่อถึงเวลาที่พวกเขาไปถึงสิ่งที่ “ฉันไม่ต้องการฝังแบทแมนอีก” หากคุณรู้สึกคล้ายกันคุณไม่ต้องการให้ฉันแนะนํา “การเดินทางไปสเปน” คุณจะอยู่บนเรือและคุณควรจะเป็นเพราะมันมีสินค้า มันเริ่มต้นด้วยคูแกนบินมาจากนิวยอร์กด้วยทรงผมสั้นที่คมชัดและอัตตาที่ได้รับการสนับสนุนจากการเสนอชื่อรางวัลออสการ์สําหรับการเขียนบทภาพยนตร์ “Philomena” ในขณะที่ไบรดอนกําลังเพลิดเพลินกับบ้านและการเลี้ยงดูเด็กประมาณหนึ่งเท่าที่หนึ่งสามารถทําได้เมื่อหนึ่งในเด็กเป็นสองคน (ในขณะที่คูแกนและไบรดอนเล่นตัวเองที่น่ารังเกียจของพวกเขาผู้คนในชีวิตของพวกเขารวมถึง “ลูกชาย” โจของคูแกนเป็นตัวละครสมมติที่เล่นโดยนักแสดง) ข้อเสนอของหนังสือพิมพ์ตอนนี้เป็นข้อเสนอร่วมกันจากผู้สังเกตการณ์ชาวอังกฤษและนิวยอร์กไทม์สและสิ่งพิมพ์จะขอให้คู่ดูโอโพสท่าเป็น Don Quixote และ Sancho Panza ในการถ่ายภาพในระหว่างการเดินทาง คุณเดาได้ว่าใครเป็นใคร ยกเว้นว่าเมื่อคูแกนโทรหาลอสแองเจลิส เพื่อคุยกับเอเย่นต์ของเขา เกี่ยวกับความสําเร็จในการเขียนบทของเขา ต่อมาไบรดอนประหลาดใจที่ได้รับโทรศัพท์จากลอสแองเจลิส จากคุณจะไม่มีวันเดาอดีตตัวแทนของคูแกนที่สัญญากับไบรดอนดวงจันทร์รวมถึงการยิงในการเป็นเจ้าภาพลูกโลกทองคํา
มันเหมาะสมและเหมาะสมที่ไม่มีเครื่องจักรพล็อตเหล่านี้เกิดขึ้นในช่วงเวลาทํางานของภาพยนตร์
ตราบเท่าที่พวกเขาเกี่ยวข้องมันสัมพันธ์กับความจริงที่ว่านักแสดงและตัวละครของพวกเขากําลังจะอายุห้าสิบและนั่นเป็นเวลาที่ใช้หุ้น “เราสุกผลไม้” คูแกนพูดกับไบรดอนด้วยความกระตือรือร้นที่ผิดปกติ “คุณอยากถูกดึงออกมา” ทั้งสองคนถูกตัดแต่งแม้ในขณะที่พวกเขา engorge ตัวเองในความหลากหลายของอาหารอันโอชะสเปนรวมทั้งบาร์บีคิวและสิ่งที่หนึ่งในนั้นเรียกว่า “เนยยืนยันชีวิต” มิติของมนุษยชาติทําให้อารมณ์ขันลดลงเท่านั้น มี “บิต” มากกว่าในภาพยนตร์เรื่องก่อน ๆ และมีข้อยกเว้นอย่างหนึ่งคือพวกเขาไม่ได้ไปนาน ในขณะที่ผู้ชายข้ามฟากจากอังกฤษไปยังสเปนในช่วงต้นของภาพยนตร์เราเห็นไบรดอนในห้องโดยสารของเขาทํางานเกี่ยวกับการปลอมตัวเป็นโรเจอร์มัวร์ของเขา สิ่งนี้จ่ายออกในช่วงปลายของ
ภาพยนตร์เมื่อคูแกนพยายามที่จะแสดงออกความรู้ของเขาเกี่ยวกับประวัติศาสตร์สเปนและกฎของคุณรู้ว่ามัวร์ มันเป็นเพียงที่นี่ที่ภาพยนตร์ดึงเคล็ดลับของการขยายเรื่องตลกจนกว่าจะไม่ตลกแล้วขยายมันต่อไปดังนั้นมันจึงกลายเป็นไม่เพียง แต่ตลกอีกครั้ง แต่สนุก ระหว่างทางภาพยนตร์มีความสนุกสนานกับ buskers, Mick Jagger และแม้แต่ David Bowie ผู้ล่วงลับซึ่ง Brydon กล่าวว่าเกือบตรวจสอบชื่อเขาในฐานะตลกคนโปรดในการสัมภาษณ์ทางวิทยุยกเว้นว่าเขาลืมชื่อจริงของ Brydon ทั้งหมดนี้และป๊อปยุค 60 ฮิต “กังหันลมของจิตใจของคุณ” ฉันแทบจะรอไม่ไหวแล้ว
เปิดตัวหลังจาก Comic-Con มันเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่พิจารณาเวลาและข้อความย่อยของภาพยนตร์ที่แฟน ๆ มีบทบาทสําคัญและ Mark Hamill เล่นตัวละครที่หล่อหลอมแฟน ๆ นี่คือกระแสน้ําของ “Brigsby Bear” ละครซันแดนซ์ที่เปลี่ยนจากการตรวจสอบที่มืดมนของชีวิตที่อาศัยอยู่ในวัฒนธรรมที่ จํากัด เพื่อเฉลิมฉลองความคิดสร้างสรรค์ที่เกิดจากวัฒนธรรมนั้น ภาพยนตร์ทั้งสองไม่ได้ผลอย่างสมบูรณ์และการคลุกเคล้าของทั้งสองรู้สึกไม่ลงรอยกันในบางครั้ง – แต่มีหลายสิ่งที่ชอบที่นี่โดยเฉพาะอย่างยิ่งในความกล้าหาญของแนวคิด ถ้ามีอะไรฉันหวังว่าผู้กํากับเดบิวต์เดฟแม็คคารี่และทีมที่อยู่เบื้องหลัง “Brigsby Bear” ได้โอบกอดความแปลกประหลาดของภาพยนตร์ของพวกเขามากขึ้นแทนที่จะพยายามนํามันไปสู่
สถานที่ที่อบอุ่นใจมากขึ้น มีภาพยนตร์ที่ล้มล้างอย่างแท้จริงที่ฝังอยู่ใน “Brigsby Bear” ซึ่งเป็นภาพยนตร์ประเภทที่ Michel Gondry หรือ Charlie Kaufman จะทําด้วยความคิดเดียวกันและมันส่องผ่านเพียงพอที่จะรับประกันรูปลักษณ์ แต่ไม่เพียงพอที่จะยกระดับสิ่งนี้ให้เป็นประสบการณ์ที่น่าจดจํา
มีอันตรายลึกลับสําหรับฉากเปิดของ “Brigsby Bear” ชายหนุ่มคนหนึ่งชื่อเจมส์ (Kyle Mooney แห่ง “Saturday Night Live”) อาศัยอยู่ในห้องที่เต็มไปด้วยโปสเตอร์ของเล่นและของสะสมอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับรายการโปรดของเขา “Brigsby Bear” รายการซึ่งเราเห็นเขากระตือรือร้นที่จะดูในเทป VHS ดูเหมือนพระธาตุของยุค 70 หรือ 80s โทรทัศน์เช้าวันเสาร์ที่มีมูลค่าการผลิตต่ํารูปแบบฟูลเฟรมและบทเรียนทางศีลธรรมบอกโดยตรงกับหน้าจอ ทุกอย่างดูไม่เป็นอันตรายยกเว้นเจมส์เป็นวิธีที่เก่าเกินไปที่จะหมกมุ่นอยู่กับการแสดงของเด็กดูเหมือนจะมีน้อยอื่น ๆ ในชีวิตของเขาและไม่มีหน้าต่างในห้องของเขา บางอย่าง
